21 Temmuz 2010 Çarşamba

Babannem....

Zaman durdu sanki 24 Ağustostan beri aldığım nefeste bile bi eksiklik var...Ağustosun benden aldıkları yetmemiş gibi canımın yarısını aldı götürdü benden...Özledim babanneciğim seni öyle zor ki yokluğunu kabullenmek,hayattaki herşeyde bi tad eksik sanki çorbanın tuzu yok,salatanın limonu,çayın şekeri az,gökyüzünün güneşi,denizin suyu soğuk,gecenin yıldızı,aslında benim hayatımın ışığı yok hepsi bahane...
Sen giderken birçok şeyide aldın götürdün aslında benden farketmeden,kimler vardıki aslında o mezarlıkta bitek seni yakıştıramadım oraya tanrı bilir aslında ama çok erken değilmiydi melek yüzlü babannem daha ne çok yolumuz vardıki 21 gün yılmadan dua ettim o hastanenin kapısında hep sen iyi olucaksın diye bilseydimyakarmıydım canını o iğnelerle :( affet babanneciğim hastane odalarında geçsin istemedim son günlerin ama hiç inanamadım ki sana bişey olacağına,hiç istemedim ki sensizliği...imkansızdı sensizlik olmazdı ki...
Ölüm bile güzelliğinden hiçbişey kaybettirmemişti , ruhun olmasada bedenin senindi melekler gibiydi babannem,21 günde oradaki insanlar anlamışlardıda melek olduğunu ben nasıl unuturum ki seni aldığım her nefes sensin zor yokluğuna alışmak kabullenmek sensizliği ama alışmadım ki...
Çok özledim babanneciğim,olsan keşke banyodan çıktığında öpsem o ipek saçlarını tarayıp örsem,yine mısır toplasanherkes haşlanmış yerken bitek benim için köz mısır yapsan,herkes yaptı sirkeliyi ama seninkinin tadı yoktu,görkemle her gece dua ettik 3 tane dua öğrettim ona aynı ben çocukken senin bana öğrettiğin gibi biliyorum sen ordan görüyorsun bizi ve şunu bil sevgin hiç değişmeyecek yüreğimizde mekanın cennet ruhun şad olsun melek yüzlü babannem...
seni çok seviyorum...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder