Gittiğinden beri günler günleri kovaladı aslında nereden baksan 8 ay geçti sensiz alışırsın demişlerdi,zaman ilaç ama zaman ilaç değil sadece yanmaya alıştırdı beni.Acısı hep içimde kalan bi büyük yangın bendeki hiç tatmamıştım ki bu kadar yakınımda bu acıyı uzaklara bile yanan gözyaşı döken ben sende ne olduğumu anlayamadım.Kanatları koparılmış bir güvercin gibi salınmaya başladım ortalıklarda her mutluluğuma çöken bir başka hüzün vardı heran.Gülerken gözbebeklerimden süzülen yaş mutluluğumdan değil senin yokluğundan dı aslında...Satırlar,sayfalar doldurmaya başladım acım hafiflesin diye ama anladım ki bu acının merhemi yoktu,sen giderken bendende bi sürü şeyi alıp götürmüştün babanneciğim.Öyle çok özlüyorum ki seni telefonda uşşş sesini sevdiğim yawrum senmisin deyişini,yanaklarının o al al halini,baktıkça insana huzur veren yüzünü,köşene oturup gözlüğün burnunun üzerinde elinde şişinle örgü ördüğün anları,dizi başlamadan özetini anlatıp sorduğum sorulara bıkıp usanmadan cevap verdiğin birlikte izlediğimiz dizileri,hılhışır sirkelini,makarna böreğini kokunu,pamuk ellerini herşeyini özledim babannem,O yaşına aldırmadan bıkıp usanmadan salıncak kurardın bize,sabahın ilk saatlerinde iner tarlaya çocuklarım taze yesin diye sebzeleri toplar gelir kahvaltı sofrasını kurardın.Seninle yaşadıklarımı yazsam sayfalar yetmezken nasıl unuturum seni nasıl alışırım bu acıya...
Melek yüzlü güzel babannem seni çok ama çok özledim...
mekanın cennet olsun...
"M"elekleri kıskandıracak kadar güzeldi yüzün
"E"llerin desen pamuk gibi
"L"eylaklardan güzel kokun
"İ"nsanın içini açan
"H"uzur veren herzaman
"A"dına babanne dedim,gidişini hiç sevmedim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder