19 Ağustos 2010 Perşembe

Koca Çınar...Babannem'e...



24 Ağustos'tu beni bırakıp gittiğinde günler günleri,haftalar haftaları kovaladı,aylar peşpeşe eklendi ve biliyorum yıllarda yılları kovalayacak...

Yine böyle ramazandı saat 19.10 hastaneden gelen bi telefon hissetmiştim böyle olduğunu ama yokluğunun böyle acımasız olacağını bilememiştim...İlk acım en derin yaram benim...Bıçak kesiği geçerde,sensizliğin acısı dinmez be babanneciğim...

Sokakta birileri babanne derken oklar saplanıyor yüreğime,hep bir yanım eksik,bi yanım buruk,kanatsız bi kuş,yolunu kaybetmiş yavru bir ceylan gibi...Sen en büyüğümüz,dayanağımız,ailemizin direği,masallarda ki pamuk ninemizdin...

Oturdum düşündüm bir gün seni kızgın gördüm,üzgün gördüm,mutlu gördüm ama birkere bile gözünde yaş görmedim,güzel yüzünede hiç yakışmazdı zaten...

Ben böyle acılara yabancıydım aslında en yakınlarımda olmamıştı hiç ölüm,ama ölüm bile sarsarken beni senin gidişine alışmak imkansızdı...Yıllar geçsede özlemi dinmez diyenler nede haklılarmış sanki gün geçtikçe acım hafiflemek yerine daha çok artmaya başladı...Hergün dahada özlemeye başladım seni,olman gereken pek çok anda koşamadım sana...Bayramlar geçti,yepyeni bir yıl geldi,anneler günü,kandiller ve yeniden bayram...Elini öpmeye gelemediğimde sesini duymak bile yeterdi,telefonun ucundan sesini duymanın verdiği güven bile hiçbirşeye değişilmezmiş...

Babannem;

Çok bişey değişmedi gittiğinden beri;bi sensizlik,bide babamın buğulu bakan gözleri...O herşeyi içinde yaşarya söyleme di hiç seni ne kadar özlediğini ama ben anlıyorum,annemde bi türlü toparlanamadı senden sonra o başladı lif örmeye belki kendince seni anıyo;ben resmimizi çerçevelettim hani şu benim 4 yaşında olduğum gözlüklerin burnunun ucunda baktıkça gözlerim dolsada...

Unutmadım babannecim seni değil 1 yıl 70 yıl geçşe sen benim bitanecik Meloş'umsun...

Begüm'ün seni çok özledi babanneciğimm...

mekanın cennet olsun melek yüzlü,güzeller güzeli pamuk babannem...

Seni Çok Seviyorum...



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder